W Katowicach patrona zyska plac ale straci go rondo

Placem generała Stanisława Maczka nazwany zostanie teren u zbiegu ulic: Konstantego Damrota i Powstańców przed budynkiem BRE Bank. Nad uchwałą w tej sprawie będą głosować katowiccy radni na najbliższej sesji. Jednocześnie patrona straci rondo imienia generała Stanisława Maczka, które de facto nigdy nie istniało.

Wniosek w sprawie nadania nazwy placowi i uchylenia nazwy ronda złożyła Komisja Organizacyjna Rady Miasta Katowice.

– Treść wniosku wynika m.in. z faktu, iż w chwili obecnej rondo nazwane tym imieniem praktycznie nie istnieje, a na jego miejscu znajduje się wielopoziomowy węzeł drogowy, stanowiący skrzyżowanie autostrady A4 z ul. Mikołowską, określany jako „Węzeł Mikołowska”. Natomiast ze względu na historyczne znaczenie postaci generała Stanisława Maczka i tradycje z tym związane w Katowicach, utrzymanie osoby patrona na terenie miasta uznano za społecznie uzasadnione – czytamy w uzasadnieniu do uchwały.

Poniżej krótka biografia generała Stanisława Maczka.

Stanisław Władysław Maczek – generał broni Wojska Polskiego, dowódca polskich jednostek podczas II wojny światowej. Urodził się 31 marca 1892 roku w Szczercu k. Lwowa. Studiował filozofię i filologię polską na Uniwersytecie Lwowskim. W 1912 wstąpił w szeregi Związku Strzeleckiego. Podczas I wojny światowej został wcielony do armii austro-węgierskiej i skierowany na front włoski. W latach wojny został awansowany do stopnia porucznika. Po zawieszeniu broni w listopadzie 1918 roku zdezerterował z armii austro-węgierskiej i wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w walkach polsko-ukraińskich w latach 1918-1919 oraz w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920; w tym okresie został awansowany na stopień kapitana. W okresie międzywojennym pozostał w służbie czynnej. Ukończył Kurs Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W wyniku kolejnych awansów (w 1931 roku otrzymał stopień pułkownika) został mianowany najpierw zastępcą dowódcy 76 Pułku Piechoty, a następnie dowódcą 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich, 7 Dywizji Piechoty oraz 10 Brygady Kawalerii. Ostatnią z jednostek dowodził podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, walcząc m.in. w bitwach pod Jordanowem, Wiśniczem, Łańcutem i Rzeszowem. Po agresji sowieckiej na Polskę wraz z jednostką przekroczył granicę polsko-węgierską. W listopadzie 1939 roku otrzymał awans na stopień generała brygady. Z Węgier przedostał się do Francji, gdzie objął dowództwo odtworzonej 10 Brygady Kawalerii. Wraz z jednostką walczył w kampanii francuskiej 1940 roku. Po upadku Francji z Marsylii przedostał się do Szkocji. Tam objął dowództwo 2 Brygady Strzelców, w 1942 roku przekształconej w 1 Dywizję Pancerną. Jednostka ta 1 sierpnia 1944 roku wylądowała w Normandii jako część 2 Korpusu Kanadyjskiego. Generał Stanisław Maczek dowodził nią podczas walk o Falaise, wyzwalania Ypres, Gandawy, Passchendale oraz Bredy. Swój szlak bojowy 1 Dywizja Pancerna zakończyła 4 maja 1945 roku w Wilhelmshaven, gdzie jej dowódca przyjął kapitulację twierdzy. Po zakończeniu walk, w miejscowości Haren utworzono na bazie dawnego obozu jenieckiego tymczasowe lokum dla Polaków; miasteczko to zostało nazwane Maczkowem. Po zakończeniu II wojny światowej i demobilizacji gen. Stanisław Maczek pozostał na emigracji i zamieszkał w Edynburgu. W 1946 roku władze komunistyczne pozbawiły go obywatelstwa polskiego (decyzja ta została uchylona dopiero w 1989 roku). Początkowo pracował jako barman i sprzedawca. Po otrzymaniu honorowego obywatelstwa Bredy otrzymał od rządu holenderskiego emeryturę. W listopadzie 1990 roku został awansowany na stopień generała broni. Zmarł w wieku 102 lat w dniu 11 grudnia 1994 roku w Edynburgu. Został pochowany na polskim cmentarzu wojskowym w Bredzie. Za swoje zasługi gen. Stanisław Maczek został odznaczony m.in. Orderem Orła Białego, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżami: Kawalerskim, Złotym i Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz odznaczeniami francuskimi, brytyjskimi, belgijskimi, holenderskimi i rumuńskimi. Jego imię nosi m.in. IV Liceum Uniwersyteckie w Katowicach.