W najnowszym odcinku vloga „Rozmowy o Dostępności” Stowarzyszenia Aktywności Obywatelskiej Bona Fides, Grzegorz Wójkowski rozmawia z Krzysztofem Wostalem – aktywistą społecznym i przedstawicielem Fundacji Transgresja – o języku włączającym i jego znaczeniu w kontekście osób z niepełnosprawnościami.
Rozmowa skupia się na ewolucji języka opisującego osoby z niepełnosprawnościami. Wostal podkreśla, że określenia takie jak „inwalida” czy „kaleka” są przestarzałe i stygmatyzujące. Zamiast tego, preferuje się termin „osoba z niepełnosprawnością”, który traktuje niepełnosprawność jako jedną z wielu cech osoby, nie definiując jej tożsamości.
Wostal zwraca uwagę na to, jak język kształtuje nasze postrzeganie rzeczywistości. Porównuje używanie określenia „blondynka” do stereotypów związanych z niepełnosprawnością, wskazując na potrzebę unikania uproszczeń i generalizacji. Podkreśla, że osoby z niepełnosprawnościami mają różnorodne cechy i umiejętności, a ich niepełnosprawność nie powinna być jedynym aspektem, na który zwracamy uwagę.
Kolejnym tematem poruszonym w rozmowie jest używanie określenia „osoby o specjalnych potrzebach”. Wostal argumentuje, że termin ten może sugerować wyjątkowość lub odmienność, co może prowadzić do wykluczenia. Proponuje zamiast tego używanie określenia „osoby o zróżnicowanych potrzebach”, które uwzględnia różnorodność wszystkich ludzi i ich indywidualne potrzeby.
W kontekście codziennego języka, Wostal zachęca do naturalności i otwartości. Podkreśla, że nie należy obawiać się używania potocznych zwrotów, takich jak „do widzenia” czy „czy widziałeś”, w rozmowie z osobami z niepełnosprawnościami. Zamiast tego, sugeruje skupienie się na intencji i
