Upamiętnią w Katowicach powstańca śląskiego. Do konsultacji społecznych trafił projekt uchwały w sprawie nadania nazwy drodze na terenie osiedlu Witosa. Chodzi o uliczkę boczną od ul. W. Sławka. Jej patronem zostanie Henryk Szwan – powstaniec śląski, funkcjonariusz międzywojennej policji, który zginął w ZSRR.
Projekt uchwały w sprawie nadania ulicy położonej na terenie miasta nazwy „ulica Henryka Szwana” trafił do konsultacji społecznych 9 maja. Chodzi o drogę boczną od ul. Walerego Sławka, prowadzącą wzdłuż nowo wybudowanych bloków mieszkalnych TBS na os. Wincentego Witosa.
W uzasadnieniu do projektu uchwały zaznaczono, że uhonorowanie osoby Henryka Szwana wnioskowało do władz miasta Ogólnopolskie Stowarzyszenie „Rodzina Policyjna 1939”. Zaproponowało, by jego imieniem nazwać drogę, łączącą ulice Chorzowską i Bolesława Chrobrego na os. Tysiąclecia. Jednak Komisja Organizacyjna rady miejskiej w styczniu br. wskazała do nazwania inny obiekt – nowopowstałą ulicę boczną od ul. Walerego Sławka. Co ciekawe propozycja nazwy uzyskała pozytywną opinię miejscowej rady dzielnicy (Rady Jednostki Pomocniczej nr 8 Osiedle Witosa).
Uwagi i zapytania do projektu uchwały można zgłaszać do 23 maja br. Sam projekt jest dostępny na platformie konsultacji społecznych urzędu miejskiego (tutaj). Aby nazwa weszła w życie, konieczne jest przegłosowane stosownej uchwały przez Radę Miasta Katowice.
Do projektu uchwały został załączony biogram przyszłego patrona ulicy, opracowany przez Urszulę Rzewiczok z Muzeum Historii Katowic:
Henryk Szwan – powstaniec śląski, funkcjonariusz Policji Województwa Śląskiego, uczestnik obrony Katowic w 1939 roku, ofiara zbrodni katyńskiej.
Urodził się 29 sierpnia 1898 roku w Zawadzie Książęcej w powiecie raciborskim. Pracował jako górnik w kopalni „Kleofas” w Załężu. Podczas I wojny światowej został powołany do armii niemieckiej i trafił na front. Po demobilizacji w 1919 roku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gdzie objął dowództwo plutonu kompanii bojowej „Załęże”. Brał udział w trzech powstaniach śląskich. Po zakończeniu II powstania wstąpił do Policji Plebiscytowej. Po wybuchu III powstania śląskiego kierował akcją rozbrajania funkcjonariuszy Policji Górnego Śląska w komendzie przy ul. Kilińskiego 9. Został wówczas ciężko ranny. Po przyłączeniu Górnego Śląska do Polski w 1922 roku wstąpił do Policji Województwa Śląskiego. Pełnił służbę oficera śledczego w Komendzie Miejskiej i Powiatowej w Katowicach. W okresie międzywojennym aktywnie działał w Związku Powstańców Śląskich w Załężu.
W sierpniu 1939 roku był współorganizatorem oddziałów samoobrony w Załężu. W dniach 15-16 sierpnia jako funkcjonariusz Policji Województwa Śląskiego dowodził akcją rozbicia bojówki niemieckiej pod nazwą Kampf Organisation Oberschlesien Ost. W pierwszych dniach września 1939 roku uczestniczył w walkach z Freikorpsem w rejonie ul. Chorzowskiej. Dnia 4 września ewakuował się na wschód. Po wkroczeniu wojsk radzieckich na ziemie polskie 17 września został wzięty do niewoli i wysłany do obozu w Ostaszkowie. Zamordowano go w nocy 7/8 kwietnia 1940 roku w Twerze, a jego ciało zakopano w „dole śmierci”. Obecnie spoczywa na cmentarzu w Miednoje.
Za swe zasługi otrzymał liczne odznaczenia, m.in. Srebrny Krzyż Zasługi. W 2007 roku został awansowany przez Prezydenta RP do stopnia aspiranta Policji Państwowej.