Rozmowy o Dostępności: Jak pomagać osobom ze szczególnymi potrzebami

Reklama

Rozmowy o Dostępności: Jak pomagać osobom ze szczególnymi potrzebami  – to temmat dzisiejszej dyskusji Grzegorza Wójkowskiego i Krzysztofa Wostala. Rozmowa koncentrowała się na praktycznym savoir-vivre wobec osób niewidomych w różnych sytuacjach życia codziennego. Podkreślono przede wszystkim, że pomoc warta jest zaoferowania, o ile wynika z realnych potrzeb i nie odbywa się w sposób nachalny czy nieuprzejmy. Zwrócono uwagę, że niewłaściwym podejściem jest łapanie kogoś za ramię czy wręcz „wciąganie” do pojazdu bez słowa wyjaśnienia. Zamiast tego zawsze warto zapytać, czy i jak można pomóc, a jeśli osoba niewidoma nie potrzebuje wsparcia, należy uszanować jej decyzję.

Ważnym wątkiem była kwestia języka oraz sposobu komunikacji. Wskazano, że określenia takie jak „tu” i „tam” niewiele mówią komuś, kto nie widzi gestów kierującego. O wiele lepsze jest precyzyjne wskazanie kierunku – na przykład informacja, że uchwyt do trzymania znajduje się po prawej stronie, a wolne krzesło stoi za plecami, pozwala szybko odnaleźć właściwe miejsce. Istotnym elementem jest także gotowość do podawania rąk czy przegubu, by osoba niewidoma mogła się pewnie oprzeć i zorientować w przestrzeni, choć warto pamiętać, by robić to spokojnie i nie narzucać własnego tempa marszu.

Reklama

Rozmówcy podkreślili również znaczenie odpowiedzi na pytania zadawane przez osoby niewidome. Jeśli nie znamy odpowiedzi, trzeba jasno przyznać „nie wiem” zamiast wprowadzać w błąd. Dodatkowo zasygnalizowano rolę sprzedawców czy kelnerów, którzy mogą pomóc w rozpoznaniu określonych produktów lub ułożeniu potrawy na talerzu – choćby przez porównanie stołu do tarczy zegara, gdzie każda strona odpowiada określonej godzinie. Na koniec zwrócono uwagę, że niektóre czynności, jak korzystanie z toalety, mogą zająć osobom z dysfunkcją wzroku nieco więcej czasu. Należy to zaakceptować i zapewnić im poczucie komfortu, np. odprowadzając we właściwe miejsce i opisując otoczenie.

Wszystkie te wskazówki sprowadzają się do jednego – kluczowa jest życzliwość i gotowość służenia pomocą, ale przy jednoczesnym zachowaniu taktu i szacunku dla samodzielności oraz preferencji osoby niewidomej.

Reklama

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Solve : *
30 − 23 =


Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.